پاسخ:
علیکم السلام و سلامت باشید.
کاری که محیط( با تمام ابعادش مثل فضای مجازی یا مدرسه یا دوستان یا...) انجام میده، همون آموزش هست.
آموزش به صورت خودآگاه هست و ناخود آگاه که آموزش ناخودآگاه یا درونی سازی بیشترین کارامدی رو داره و بهترین زمان و موفقیت آمیز ترین زمان برای این آموزش تا سن پنج سالگی هست. که توی این زمان بچه در منزل و تحت تربیت پدر و مادر قرار داره. پس با این حساب بیشترین تاثیر رو پدرو مادر در ترلیت بچه دارن.
ببینید اگر الان محیطی غیر از رفتار پدر و مادر در رفتار بچه ها تاثیر میذاره و تاثیرش بیشتر از خانواده نمود داره، به خاطر این نیست که قدرتش بیشتر از خانواده ست. به خاطر اینه که در خانواده اون رفتاری که باید درونی بشه، نشده! تقلید کور از مثلا عبادات پدر و مادر که شرط نیست. ما باید در رفتارمون تحلیل منطقی و تفکر درست رو آموزش بدیم. در اون صورت موقع مواجه با عوامل محیطی مثل فضای مجازی، به خاطر درونی شدن روش درست تفکر و تحلیل بالاخره راه درست رو پیدا میکنن.
ما توی خانواده هامون روش درست مواجهه با مسائل رو یاد نمیدیم.
شما حتما با این مسئله و سطحی نگری و موضع گیری نابجا در مقابل اتفاقات و اخبار، روبرو شدید. وبلاگتون موضوعش همینه.
ببینید ما یه عالمی درونمون داریم و یه عالمی بیرونمون. ما نه فقط با عالم بیرونمون سطحی و مبتذل برخورد میکنیم؛ بلکه با عالم درونمون هم سطحی برخورد میکنیم. به دنیا میایم و بزرگ میشیم و هرروز مملو از هیجانات و عواطف و احساسات مختلف هستیم. هرروز رفتارهای آشکار و نهان زیادی از ما سر میزنه که میشه گفت همشون به دفعات بسیار زیاد در هر دوره ای تکرار میشن. ولی ما نمیریم بررسی و تحلیل کنیم منشاء این رفتار و موضع گیری احساسی و هیجانی من چیه و از کجاست.
من باب مثال. دختر یا پسر پانزده ساله ای که منشاء هیجانش نسبت به جنس مخالفش رو بدونه کمتر احتمال داره اونو با عشق اشتباه بگیره و به خطا بیفته. اما نمیدونه که منشاءش چیه چون یاد نگرفته تعمق کنه! ندیده! نیاموخته.
ما نه فقط نسبت به دنیای بیرونمون باید بصیرت داشته باشیم بلکه باید نسبت به دنیای درونمون هم بصیرت داشته باشیم. بررسی بدون احساسات و موضع گیری هیجانی رفتار پدر و مادر، به عنوان دو رکن اساسی تربیت، به این بصیرت خیلی کمک میکنه.
جنابــــــــ دچار
