انبیاء کارشون این بوده که بیان بین مردم بگن: تعالوا
به تک تکشون! به هر کس به زبون خودش...اما مردم قبول نمیکردن . اونها رو به سکوت دعوت میکردن!
درد انبیاء این بوده! وگرنه اونها محتاج احترام و محبت مردم نبودن که اگر کسی بهشون بی احترامی کرد سختشون بشه. حرفی از خودشون نمی زدن که وقتی به خودشون توهین بشه، ناراحت بشن...
درد انبیاء حتی این نبوده که مردم حرفشون رو نمیفهمن چون قرار هم نبوده مردم حرفشون رو بفهمن. درد اصلی این بوده که گوشی برای شنیدن نداشتن مردم.
درد این بوده که به هر روشی متوسل می شدن تا انبیاء رو به سکوت دعوت کنن!
خیلیا هستن که میان و چیزی از علم و معرفت به ما نشون میدن. اگر نمیتونیم درکشون کنیم باید سعی کنیم خودمونو بکشیم بالا...باید ازشون بخوایم ما رو بکشن بالا! اگر این اتفاق نیفتاد باید از خودمون بپرسیم که چرا نمیتونیم خودمونو بکشیم بالا و چرا میل به بالا رفتن نداریم....چی توی وجودمون درست نیست؟ نه که از اون کسی که چیزی رو دیده که ما ندیدیم، بخوایم که ساکت بشه. چون اون نیازی نداره که به ما چیزی رو نشون بده بلکه ماییم که به اون نیاز داریم!
پ.ن:بیشتر این نوشته از صحبتای کس دیگه ای گرفته شده. من اندازه این حرفا نیستم!
هرچه در این پرده نشانت دهند
گر نپسندی به از آنت دهند
