شاخه سیب

یعنی مثلا یکی چاقو بخوره کشته بشه اما اتفاق دیگه براش نیفته(مرگ مظلومانه) اما یکی از کوه پرت بشه یا مثلا گرگ یا حیوون وحشی بهش حمله کنه اما به واسطه مردن، ظلمی بهش نشده باشه؛کدوم بدتره و بیشتر دردناکه؟

کشته های اغتشاشات اخیر واقعا حقشون ضایع شده! چرا اون قدر دلمون به درد نیومد؟ چرا اشک نریختیم؟ بچه ۱۴ساله واقعا به کدوم گناه کشته میشه؟!!

یا حتی فراتر از اون،چرا برای بچه ها یا کشته های مظلوم بقیه دنیا، درد نمیکشیم و اشک نمیریزیم؟

این حرفام به این معنی نیست که بیوه شدن زن های کارکنان کشتی سانچی یا داغ دیدن مادر اون خانومی که توی این کشتی کار میکرد برام دردناک نیست ولی واقعا برای درد خودم فریاد زدن مهمتره یا برای دفاع از مظلوم؟

در مورد شدت ناراحتی باید بگم تا جایی که من دیدم بین عموم مردم(نه فقط مذهبیون یا دور و بری ها) فیلترینگ تلگرام دغدغه بزرگتری بود تا صدمه دیده های اغتشاشات.

حتی بلاگرای مذهبی هم درسته واکنش نشون دادن ولی غم و غصه دفاع از مظلوم کمرنگتر بوده.

من نمیگم کشته شدن ملوانای ایرانی کم اهمیته یا داغشون کمرنگه ولی مظلومانه...شک دارم باشه.چون کسی که میره ملوان میشه یا هر شغل پرخطری رو قبول میکنه،خطراتش رو میپذیره. پس مظلوم نیست. (هر چند مأجور هست و این افراد الگوی شجاعت توی جامعه میتونن باشن)اون جوری هم که از اخبار موثق متوجه شدم نمیشده نجاتشون داد....البته جزئیاتش هنوز کاملا روشن نیست. اگر هم میشده ظلمی که به این افراد شده کجا و کشته شدن اون پدر و پسر و صدمه دیدن مردم عادی کجا!

اینجا کمیت اصلا مطرح نیست. این طور بخوایم حساب کنیم،در جریان سقیفه فقط به یه نفر ظلم شده؛در جریان کربلا فقط هفتاد و دو نفر کشته شدن؛ و ائمه ما هم فقط دوازده نفرن.

جایی که ظلم بشه حتی به یه نفر، انگار به همه عالم ظلم شده.تعداد مطرح نیست!

من اعتقادم اینه که با توجه به اخبار موثق به اون ملوان ها ظلم نشده اگر هم شده این ظلم باعث مرگشون نمیشده(البته اخبار بعدی شاید حرفم رو رد کنه) ولی به اون پدر و پسر و کشته های دیگه ظلمی شده که باعث مرگشون شده.

اینم اضافه کنم.منظور من کل کشته شده های اغتشاشات اخیره نه فقط دونفرشون که اگه نگاه کمی هم داشته باشیم،تعداد اینا بیشتره.

دقیقا با ابراز احساسات بدون فکر و تعقل مشکل دارم! 

نمونه بارز این تفاوت و تبعیض اعلام عزا بود.برای کشته های اغتشاشات اعلام عزای عمومی شد؟ من که یادم نمیاد.اگه شما یادتونه لطفا به من بگید. ممنون میشم.

من دو نوع مرگ رو مقایسه نکردم‌. واکنش مردم در دو اتفاق نزدیک(از لحاظ کیفی و زمانی) به هم رو تحلیل کردم و گفتم اگر میخوایم احساساتمون بستر ظلم نباشه باید منطقی و عادلانه اونها رو مدیریت کنیم.

ما به عنوان آدمایی که داعیه دینداری داریم باید مراقب بقیه باشیم.باید حق طلب تر باشیم.هوشیارتر باشیم.

نمیشه بدون فکر با امواج همراه بشیم. البته من خودم خیلی جاها غفلت دارم.