از دست دادن به دست آورده ها
در راستای نحیف بودن اون تنه و شاخه درخت به اینجا رسیدم که:
وقتی یه چیزی رو که برای به دست آوردنش خیلی حسرت خوردی، از دست بدی.اونم فقط به خاطر اهمال خودت؛ خیلی حس بدی پیدا میکنی. احساس گناه شدید!
هرچی بیشتر زندگی پیش میره و مسئولیت های آدم بیشتر میشه، روند زندگی و تحولاتش سریعتر میشه. از طرفی هم قدرت انطباق آدم کمتر میشه و تمایلش به حفظ ثبات بیشتر میشه. اون موقع سخت میشه چیزی که هنوز در وجودت تثبیت نشده و برات عادت نشده حفظ کنی. نمیدونم توی این شرایط چی کار کنم...
یه کار و روال خوبی که خیلی دلم میخواست داشته باشم، از محرم به بعد انجام میدادم. اما به خاطر یه سری تغییرات توی زندگیم و روال کار هام، اون عادت کم کم از سرم رفت. الان دارم بر میگردم به قبل. اصلا خوشحال نیستم! نمیدونم این تغییرات یهویی و پشت سر هم زندگی رو چه کار کنم؟ نمی دونم برای رشد توی این شرایط چه کار کنم!
اینا واقعا برام دغدغه ست! اگر خودم رشد نکنم و روز به روز بهتر نشم، نمی تونم از پسرم انتظاری داشته باشم! اون اون چیزی میشه که من هستم، نه اون چیزی که میخوام باشم!
