هر وقت برای خدا کم بذارم(اون قدری که درک میکنم وگرنه بنده همیشه برای خدا کم گذاشته) یا کاری رو با اون کیفیتی که در توانم هست، برای خدا و در ارتباط با خدا انجام ندم، از اطرافم بازخوردشو میگیرم!
یعنی مثلا وقت نماز میشه من بتونم اول وقت بخونم اما نرم بخونم،وقتی کاری با همسر دارم و میدونم میتونه، دیرتر انجام میده. حتی وقتی برای خودم به خاطر اهمال کاریم در اعمالم بهانه بیارم هم همسر برای فاصله گرفتن و دیر انجام دادن درخواستم بهانه میاره. فقط همسر هم نیست همه آدمای اطرافم...
این مسئله اونقدر واضحه در زندگیم که دیگه هر وقت احساس بدی بهم دست میده یاد نمازای دو سه روز قبلم میفتم. حالا میگم نماز چون بیشتر نمود داره و تداوم...
احساس میکنم واقعا این یه اصله که هر وقت ارتباطم با خدا رو درست کنم خدا ارتباطم با دنیا رو درست میکنه.
شاید جایی خوندمش...
