مال کی هستی؟
چند روزه دارم به داستان خلقت آدم فکر میکنم.اونجا که فرشته ها به خدا میگن:چرا میخوای انسان رو خلق کنی؟اینم مثل قبلیا خونریزی راه میندازه...
و خدا جواب میده:هیس! ساکت!من یه چیزی از انسان میدونم که شما نمیدونید...
به قول بچه ها گفتنی،برامون مرام میذاره و آبروداری میکنه...برای انسانی که خودش میگه بل اکثرهم لا یعقلونه...برای انسانی که خودش میگه:ان الانسان لیطغی...
اما اینا رو فقط وقتی میگه که با خودمون حرف میزنه...اما جلوی فرشته ها آبرو مونو حفظ میکنه.به قولی ما رو از خود حساب میکنه...نسبت به فرشته هایی که کارشون عبادته، ما رو از خود حساب میکنه...
خدایی که کارش بی حکمت نیست؛جلوی فرشته هایی که کارشون عبادته و اطاعت ما رو ترجیح میده!! ما رو ارزشمندتر میبینه...
نمیدونم فهمیدید حرفم چیه یا نه؟
جواب مرام گذاشتن و معرفت خدا رو چه جوری بدم؟ کجا مایه افتخارش شدم؟
بگه که:حال کردی؟من اینو میدیدم!
به این فکر میکنم که از چشمش نیفتم...
به این فکر میکنم که خدا من رو(من نوعی) به فرشته ها ترجیح داد و نشون داد من مال خدام. من چی رو به چی ترجیح میدم و مال چی یا کی می کنم خودمو؟!
توی همین اتفاقای روزمره آدم میفهمه مال چیه...
چیزای دیگه هم بود که بعدا میگم.
ن. .ا
